Het CIDI heeft recentelijk in de persoon van Naomi Mestrum, adjunct-directeur, een opiniestuk in de Trouw ( 21 mei 2021) geschreven die wij met stijgende verbazing hebben lezen. Naast het opiniestuk in Trouw wordt hieronder uitgebreider ingegaan op Mestrum.
In de inleiding stelt Mestrum dat het conflict anno 2021 naar de onze straten is gebracht. Voor kenners is het ‘conflict’ (lees: bezetting) in het Midden-Oosten nooit terug van weggeweest. Het heeft met tussenpozen zijn weerslag gehad op de Nederlandse samenleving. Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (het CIDI) is al in 1974 opgericht. Aanleiding voor de oprichting was de Ramadanoorlog/Yom Kippoeroorlog van oktober 1973, die het positieve imago van Israël in de Nederlandse samenleving zou hebben aangetast. Dit was lang voordat de pleinen en velden van Amsterdam en Den Haag volliepen met manifestanten tijdens de opeenvolgende Gaza-oorlogen, beginnend in 2008. Sindsdien weten we dat Israël Gaza periodiek bombardeert. De gevolgen voor de burgerbevolking zijn dramatisch.
Het CIDI heeft als slogan ‘vóór Israël, vóór vrede en tegen antisemitisme’. Dit is op z’n minst een opvallende slogan voor een in Nederland gewortelde organisatie. Met deze slogan, als mede de doelstellingen, maakt het CIDI overduidelijk dat het zelf ook een duit in het zakje doet wat betreft het importeren van het ‘conflict’ naar Nederland. Daarnaast zijn er meerdere politieke partijen in de Tweede Kamer, waaronder de PVV, Christen Unie, SGP en Forum voor Democratie die hun onvoorwaardelijke liefde voor Israël niet onder stoelen of banken steken. Dat dit de nodige loyaliteit- en integriteitsissues met zich meebrengt behoeft geen nadere uitleg.
Zowel de Palestijnen als Israeli’s willen vrede, daar hoeven wij met z’n allen niet aan te twijfelen. De vraag is echter wat voor vrede de Palestijnen en de Israeli’s beogen? De Palestijnen willen een vrede gebaseerd op het internationaal recht, namelijk een onafhankelijk Palestina met Oost-Jeruzalem als haar hoofdstad. Daarnaast ook een rechtvaardige oplossing voor de Palestijnse Diaspora die sinds de etnische zuivering van 1948 gedwongen verspreid over de hele wereld woont. Het is maar de vraag of de Israëlische samenleving een rechtvaardige, op basis van het internationaal recht, en duurzame vrede wil. Het afgelopen decennium is de Israëlische samenleving steeds rechtser en rechtser geworden, tot het fascistische aan toe. De extreemrechtse en religieuze partij Otzma Yehudit (Joodse Kracht) is zo’n partij. Sinds de laatste verkiezingen is bijna tweederde van de 120 Knessetleden (extreem)rechts. Sommige van deze Knessetleden roepen openlijk tot het verdrijven van de Palestijnse bevolking.
In haar opiniestuk geeft Mestrum aan dat Palestina nooit heeft bestaan (de Joodse staat wel) en dat het veroverd is door de Engelsen op het Ottomaanse Rijk. Palestina als entiteit heeft wel degelijk bestaan en de Palestijnen hebben altijd in dat gebied gewoond. Het gebrek aan nuance komt treffend tot uiting wanneer zij zonder context overspringt naar ‘en nu vechten daar dus twee volkeren om hetzelfde land’. Het moge duidelijk zijn dat de honderdduizenden Joodse kolonisten toentertijd niet zo maar uit de lucht zijn komen vallen.
Er is nog al wat gebeurd, alvorens de staat Israël is opgericht, naast de verschrikkingen van de Holocaust. Joodse terreurorganisaties als de Irgun en de Hagana hebben in aanloop naar de stichting van de staat Israël angst en terreur gezaaid onder de Palestijnse burgerbevolking. Meer dan 750.000 tot één miljoen Palestijnen zijn uiteindelijk uit hun huizen verdreven in wat de Naqba (de Catastrofe) is gaan heten. Later zijn deze organisaties opgegaan in het Israëlische leger. De eminente Israëlische historicus Ilan Pappe heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar de etnische zuivering van Palestina in zijn baanbrekende onderzoek ‘The Etnic Cleansing of Palestine’, verkrijgbaar als boek.
Mestrum doet een aantal ongefundeerde uitspraken in haar stuk. De eerste is de bewering dat de Palestijnen vanaf 2000 altijd ‘nee’ hebben gezegd tegen vrede met Israël. Daar denken Joodse historici en politicologen als Norman Finkelstein, Noam Chomsky en de eerder aangehaalde Ilan Pappe heel anders over. Al in 2002 hebben de Arabische landen, gesteund door alle islamitische landen, in het Arabische Vredesinitiatief Israël vrede aangeboden, inclusief volledige normalisatie van betrekkingen. In ruil voor vrede zou Israël gevolg moeten geven aan de vele VN-resoluties, inclusief die van de VN-Veiligheidsraad. Israël heeft geweigerd, mede omdat het andere plannen had en nog steeds heeft, namelijk het stelen van Palestijns land door het creëren van voldongen feiten op de grond.
Een andere bewering is dat Israël in 2005 Gaza heeft ontruimd en Israël ‘liet moderne infrastructuur achter’. Zelfs al ben je als buitenstaander niet goed op de hoogte van de verstikkende bezetting, de beelden van de ontruiming toen verraden iets anders. Joodse kolonisten hebben geprobeerd zoveel als mogelijk af te branden en te vernietigen, alvorens zij fysiek door de Israëlische soldaten zijn verwijderd. Nochtans is Gaza onder internationaal recht bezet gebied. Israël heeft namelijk de volledige controle over de grenzen, luchtruim en zee. De ‘Grote Opoffering voor de Vrede’ die Israël met de ontruiming van Gaza zou hebben gedaan, blijkt helemaal geen opoffering te zijn. Israël verstevigt sindsdien haar grip op de Westelijke Jordaanoever, vruchtbaar Palestijns land en andere strategische plekken worden door Israël illegaal geannexeerd.
De Palestijnse zaak zit wereldwijd in de harten van mensen, ongeacht religie, ras en status. Het is het symbool van de strijd tegen imperialisme, kolonialisme en onrecht. Van Zuid-Amerika tot Azië en van Noord-Amerika tot Europa en Afrika. Wij zien gelukkig een ontwikkeling dat steeds meer progressieven, Joods en niet-Joods, zich inzetten voor een rechtvaardige en duurzame vrede die recht doet aan beide partijen. De Jewish Voice for Peace, met een Nederlandse afdeling Een Ander Joods Geluid, en de Amerikaans-Joodse jongerenorganisatie IfNotNow zijn slechts enkele voorbeelden. De slogan van Jewish Voice for Peace is ‘Rechtvaardigheid, Gelijkwaardigheid en Waardigheid’. En daar kunnen wij ons volledig in vinden.
We willen afsluiten met een recente tweet van professor Noam Chomsky, de meest vooraanstaande wetenschapper van dit moment. Op treffende wijze vat hij de situatie samen: “The last paradox is that the tale of #Palestine from the beginning until today is a simple story of colonialism and dispossession, yet the world treats it as a multifaceted and complex story—hard to understand and even harder to solve.” (25 mei 2021)
Namens de ondertekenaars:
FIO – Federatie Islamitische Organisaties
SIORH – Samenwerkingsverband islamitische organisaties regio Haaglanden
SPIOR – Stichting Platform Islamitische Organisaties Rijnmond
SML – Samenwerking Moskeeën Limburg
SMUO – Samenwerkingsverband Moskeeën Utrecht en Omgeving
SMBZ – Samenwerking Moskeeën Brabant en Zeeland